Îmam Elî (S.X): Hay ji xwe hebe ku mirin te di rewşek xirab de negire!

Beşek ji nameya 31-ê "Nehc-ul Belâxa" ji hêzîme Îmam Elî (s.x) bo Îmam Hesen (s.x)Li gorî rapora nûçegihanê çandî yê Ajansa Navneteweyî ya Ehl-ul Beytê (s.x) ABNA-
Îmam Elî (s.x) di beşek ji nameya xwe ya 31-ê "Nehc-ul Belâğa" de, ku wekî mesajek ji bo hemû mirovan tê nîşandan, dibêje:
"Ez ji te re dibêjim ku tu yê ku mirin te şer dike û mirin her dem li pey te ye û dê di dawiyê de te bigire. Ew mirin e ku tu nikarî ji wê derkevin, û yê ku digerî jî nayê berdan, û divê ku ew di dawiyê de te bigire."
«وَ أَنَّکَ طَرِیدُ(۱) الْمَوْتِ الَّذِی لَا یَنْجُو مِنْهُ هَارِبُهُ وَ لَا یَفُوتُهُ طَالِبُهُ وَ لَا بُدَّ أَنَّهُ مُدْرِکُهُ».Gotina "tu yê ku li pey te dijî"Û tu li dû mirinê yî, ku tu kesê ku direve nikare jê bireve, û tu kesê ku li dû wê diçe nikare wê winda bike, û bê guman ew ê bigihîje te."
 Wisa tê têgihiştin ku tu wekî şikariyê yî ku şikarê li pey te dijî. Wisa tê dîtin ku ji destpêka jiyana te, şikarekî mirin her dem li pey te ye; di zarokî de, ciwanî de an jî pîrî de, her dem dê te bigire û tu nikarî ji wê re derkevin.
Wekî ku "Qur'ana Pîroz" jî dibêje: «أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ» (۲)؛
"Her ku bimînî mirinê te digihîje, her çend li ser berçavên zehf û nepenî be."
Di cihên din de jî tê gotin:
"Bibêje, heke hûn ji mirin an jî kuştinê derkevin, hîç tiştek ji we re fayde nake."
Mirov dikare li her tiştê şübhê bike, lê li vê raste nabe ku mirin yekê ji cîhanê dê werê derkeve. Tarîxê mirinê nenas e û saet û xulekê wî jî nenas e; ew dikare dûr be an jî nêzîk; sibê an jî îro?
Her kesê, her ku xwedî hêz û sermaye be an bê, neçar e ku mirinê bibîne. "Qur'ana Pîroz" jî li peygamberê xwe dibêje: «إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ» (۴)
"Tu dê mirî, û wan jî dê mirin."
Piştî vê, Îmam Elî (S.X) «فَکُنْ مِنْهُ عَلَی حَذَرِ أَنْ یُدْرِکَکَ وَ أَنْتَ عَلَی حَالٍ سَیِّئَةٍ، قَدْ کُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَکَ مِنْهَا بِالتَّوْبَةِ، فَیَحُولَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ ذَلِکَ، فَإِذَا أَنْتَ قَدْ أَهْلَکْتَ نَفْسَک‌َ». Diyar dike ku tu divê ji mirin re biparêze ku qet te di rewşeke xerab de bigire, wate dema ku tu li ser xwe tê xwestin ku bibehêre û têva bibî, lê mirin di navbera te û têvayê te de dijî û tu xwe bi xwe jiyana xwe qetil dikî.
Ev peyamî girîng e ji bo îman û hişmendiya mirovan, ku mirin ne zanînî ye û her dem dikare bêyî hîç amadebûnê werê ser xwe.
Mirov pir caran difikirin an jî dibînin ku kesekî li dor xwe tê ku karên xwe yên baş an jî xerabê bike, lê di demekê de mirin wê wêneyê bigire û derkeve.
Di heman demê de, xebatekê ya li ser meşûrîyatê yekê zanistî tê gotin ku ew di nav bernameya pîroz û pêşengiya xwe de bû, lê bi tevahî bêhtirî ku di heman cihê de mirina wê diçe ser wî.
Di hadîsa meşhûr a Mufazzal jî tê gotin ku Îmam Sâdîq (s.x) ji Mufazzal re gotiye: Heke tu bipirse ka çima Xwedê demê jiyana mirovan nîne û di her saetê de ku mirovek têgihiştina xwe di guneh an xetaya de ye, dikare mirina wî werê ser wî, em dibêjin: Hikmeta wê ev e ku mirovan demê mirinê nizanin û heke demê wî bizanin û hêsabê dirêj jiyana xwe bikin, divê ku zêdetir guneh bikin. Lê bi wî agahî û hesiba nabe, ji ber vê yekê hêvî û têgihiştinê ku mirin her dem dê werê ser wî, jî bo kesekî kêmter girîng e ku ji gunehan dûr bimîne û ber bi amalên xweşan ve bike.